Τι σημαίνει ο όρος Φυσικές Θεραπείες ( 1ο μέρος)

Οι φυσικές θεραπείες είναι ξεχασμένες γνώσεις της Ιατρικής.

Ξεχασμένες ή αποσιωπημένες?

Αν αναζητήσετε την πρόταση natural remedies σε μηχανή αναζήτησης, ίσως πέσετε και εσείς πάνω σε αυτό τον ορισμό : a simply prepared medication or tonic often of unproven effectiveness administered without prescription or professional supervision
Μετάφραση : ένα απλά παρασκευασμένο φάρμακο ή τονωτικό συχνά με αναπόδεικτη αποτελεσματικότητα το οποίο χορηγείται  χωρίς συνταγή ή επαγγελματική επίβλεψη.

Αναπόδεικτη αποτελεσματικότητα λένε.Ετσι είναι όμως ?  Η αλήθεια βρίσκεται στο άρθρο που ακολουθεί. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε, να αφυπνίζεστε σε αλήθειες κρυμμένες και αποσιωπημένες.

Η αξία των φαρμακευτικών βοτάνων είναι γνωστή από "καταβολής κόσμου" θα

λέγαμε σχεδόν με την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη γη. Για πολλούς αιώνες ιατρική σήμαινε: βότανα και η ειδική χρήση τους. Σαν αφεψήματα, σκόνες, καταπλάσματα και άλλα.

Χιλιάδες χρόνια τώρα για να χρησιμοποιούνται πλέον στην παρασκευή φαρμάκων, ο σύγχρονος άνθρωπος απομακρυσμένος από τη φύση, δε τα γνωρίζει, αγνοεί ότι ακριβώς δίδαξαν οι αιώνες το ανθρώπινο γένος, δίνοντας του με τα βότανα υγεία και ζωτικότητα.

Από την εποχή του Ιπποκράτη μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή τα 2500

τελευταία χρόνια, τα βότανα ήταν τα φάρμακα με τη μεγαλύτερη διάδοση, για τις

περισσότερες αρρώστιες. Τα φάρμακα που πουλούσαν τα φαρμακεία στηρίζονταν στα βότανα και τ’ αποστάγματά τους. Γι’ αυτό και τα πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακογνωσίας και φαρμακολογίας, μέχρι το 1940 περιέγραφαν τις κατηγορίες και τη δράση των φαρμάκων, που μπορούσαν να παραχθούν από βότανα, ρίζες, φύλλα και σπόρους, με απλές επεξεργασίες.

Φυσικά δεν θα ακούγατε κανένα γιατρό ούτε κανένα φαρμακοποιό να λένε τα

πράγματα με τα απλά τους ονόματα, όπως τα γνωρίζει όλος ο κόσμος. Γιατί είχαν

σπουδάσει φαρμακολογία και χημεία. Έτσι μιλούσαν για φάρμακα με θειώδη ετεροσίδια ή σεβενόλες και σε αυτά περιλάμβαναν το σκόρδο, το κρεμμύδι, το πράσο, τη ρέβα, το κάρδαμο, το ραπανάκι, το σινάπι, τη βρούβα. Μιλούσαν για βλεννοπηκτίνες και γλυκίδια και εννοούσαν τα συστατικά της αλταίας, της κυδωνιάς, της σόγιας, του κριθαριού, της μποράντζας, της αγριάδας. Έπαιρναν τις βιταμίνες από τα καρότα, το τριφύλλι, το μαϊντανό, το σπανάκι ή τις ρητίνες και τα αιθέρια έλαια από την αχιλαία, την χιλιόφυλλη, την αγγελική την αρχαγγελική, από την Αρτεμισία, την δρακόντιο (εστραγκόν), από το νεκρολούλουδο (καλέντουλα), το καναβούρι, τα χρυσάνθεμα…

Μέχρι που ήρθε ο μεγάλος πόλεμος, με τα εκατομμύρια των νεκρών και των

τραυματιών και την παράλληλη άνθιση των χημικών βιομηχανιών. Για να προλαβαίνουν τη ζήτηση φούντωσε η παραγωγή φαρμάκων με συνθετικές πρώτες ύλες (όπως άλλωστε στον πόλεμο αυτό άνθισε η βιομηχανία τροφίμων με τα υποκατάστατα, τις συνθετικές τροφές, που από τότε αντικατέστησαν τις φυσικές τροφές). Και όσο γιγαντώνονταν οι χημικές βιομηχανίες και φούντωνε ο συναγωνισμός μεταξύ τους, τόσο φούντωνε και η πολυφαρμακία. Τα φάρμακα από μερικές εκατοντάδες που ήταν, έγιναν χιλιάδες. Το ίδιο όμως και οι αρρώστιες…

Πολλές από τις ασθένειες που μας κατατυραννούν θεραπεύονται με τα βότανα!Όπως απέδειξε η πείρα αιώνων, πολλά φυτά, ρίζες, φύλλα και πολλοί σπόροι διαθέτουν πιο δραστικές θεραπευτικές ιδιότητες από τα φάρμακα και φέρνουν πολύ πιο σίγουρα αποτελέσματα από εκείνα και χωρίς παρενέργειες. Αυτή την παρακαταθήκη μαςέχουν αφήσει οι γενιές και γενιές, που τα δοκίμασαν χιλιάδες χρόνια και τα βρήκαν αποτελεσματικά. Υπάρχει μια έμφυτη σοφία να χρησιμοποιούμαι τα φυτά σαν φάρμακα. Από ένστικτο, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στα πράσινα φύλλα ή βότανα, όταν αρρωστήσουν. Είναι κάτι το συγκινητικό να διαλέγεις μια θεραπεία από τον κήπο, από το βουνό,από τα χωράφια, αντί να εμπιστευτείς την υγεία σου σε μια άγνωστη, απρόσωπη, απομονωμένη χημική ουσία. 

Αλλά δεν είναι μόνο οι οπαδοί της « επιστροφής στη φύση », βρίσκονται πίσω από τα βιβλία για βότανα και τη βοτανοθεραπευτική. Το ιατρικό κατεστημένο έχει αρχίσει να στρέφεται στα φυτά με την ελπίδα να βρει νέες ουσίες, με τις οποίες θα καταπολεμήσει τις μοντέρνες ασθένειες, που σκοτώνουν τόσο κόσμο. Και όσο οι επιστήμονες επανεξετάζουν τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών,τόσο επιβεβαιώνονται για την αποτελεσματικότητα τους. 

Το παράξενο είναι ότι στην εποχή της αμφισβήτησης, των πάντων όχι μόνο δεναμφισβητείται η πατροπαράδοτη πείρα, που θεωρεί αποτελεσματικά τα βότανα σε χίλιεςδυο αρρώστιες, αλλά καταφεύγουμε σ’ αυτά και στις θαυματουργές τους ιδιότητες, για να γλιτώσουμε από τις παρενέργειες των φαρμάκων.Έτσι τα βότανα έρχονται και ξανάρχονται κάτω από το μικροσκόπιο ή υποβάλλονται σε μοντέρνα τεστ, για να εξακριβωθεί που οφείλεται η αποτελεσματικότητα τους.

Το απροσδόκητο όμως, αποτέλεσμα των πειραμάτων αυτών ήταν ότι ενώ τα βότανα δρούσαν αποτελεσματικά, τα αντίστοιχα φάρμακα, που παράγονται με βάση μια θεραπευτική ουσία του φυτού, έφεραν παρενέργειες.Όταν, για παράδειγμα, οι Ινδοί μασούσαν τη ρίζα του ινδικού φυτού ραουβόλφια,ηρεμούσαν τα νεύρα τους. Όταν όμως οι βιομηχανίες φαρμάκων απομόνωσαν από το φυτό αυτό την ουσία αλσεροξυλόν, που έχει τις καταπραϋντικές ικανότητες, τα φάρμακα που κατασκεύασαν προκαλούσαν δυνατή κατάθλιψη, πράγμα μοιραίο για άτομα με ασθενή καρδιά ή πνεύμονες. Το φυτό δεν είχε τέτοιες παρενέργειες...

Όταν τον Νοέμβρη του 1980, το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών ανακοίνωσε ότι « η θεραπευτική ικανότητα των βοτάνων, είναι επιστημονικά αποδεκτή, με την προϋπόθεση ότι δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσουν τα φάρμακα », την επόμενη δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες πληροφορίες ότι αρκετοί γιατροί της Αθήνας έχουν θορυβηθεί από την τάση του κοινού να καταφεύγει σε « μη παραδοσιακούς τρόπους θεραπείας » αλλά και σε άλλους, που δεν θεωρούνται « επιστημονικοί ». Λες και δεν είναι τα βότανα οι μόνοι παραδοσιακοί τρόποι θεραπείας, με παράδοση μάλιστα χιλιάδων χρόνων…

Στην Ελλάδα, ενώ φυτρώνουν περισσότερα από 4000 χιλιάδες χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, το επίσημο κράτος τα αντιμετώπιζε πάντα σαν « βότανα της μάγισσας ». Γι’ αυτό επιχορηγούνται μόνο οι καλλιεργητές φυτών και βοτάνων που χρησιμοποιούνται και στην μαγειρική, όπως ο δυόσμος, η ρίγανη, ο βασιλικός, η μέντα, το γλυκάνισο και όχι ο ευκάλυπτος, το δεντρολίβανο, το βάλσαμο, η γλυκόριζα, ενώ η αγριάδα αντιμετωπίζεται μόνο σαν παράσιτο πού πρέπει να τα εξοντώνουμε με φυτοφάρμακα και όχι σαν μια ενδιαφέρουσα συναλλαγματοφόρα πηγή.

Αντίθετα, στην Αγγλία υπάρχουν περισσότερες από δέκα μεγάλες βιομηχανίες που τυποποιούν και συσκευάζουν βότανα (τα οποία αγοράζουν από διάφορες χώρες) και τα πουλάνε σε όλες τις αγορές της ΕΟΚ. Το ίδιο κάνει, με μεγαλύτερη επιτυχία η Ελβετία, αλλά μόνο με βότανα και

αρωματικά φυτά που φυτρώνουν στις Άλπεις. Όσο για την Γαλλία και την Ιταλία, είναι γεμάτες με ωραιότατες « χερμποϊστερί », μαγαζιά που πουλάνε κάθε είδους βότανα.